Search
Close this search box.

Levenslang leren als recept voor succes

Interview met Sascha (32), plaatsvervangend Profit Center Manager in BU Spoorwegtechniek

in 2009 kwam Sascha bij ons werken, net terug van de HTL. Na een deeltijdse studie en een korte periode bij een ander bedrijf heeft de voormalige werfleider zich nu opgewerkt tot plaatsvervangend profit center manager. Hij geniet niet alleen van de nauwe uitwisseling met cliënten en collega’s, maar ook van analytische onderwerpen zoals de voorbereiding van aanbestedingen en de ontwikkeling van technische concepten.

Allereerst een heel korte vraag: Waarom werk je in de spoorwegtechniek, Sascha?

Om eerlijk te zijn, kwam dat door toeval. Toen ik na mijn beroepsopleiding begon, kende ik deze branche helemaal niet. Op dat moment was echter een schoolcollega bij EQOS Energie begonnen en die heeft mij uiteindelijk hierheen gehaald omdat ze nog steeds werfleiders nodig hadden. Desondanks paste Spoorwegtechniek meteen goed bij mij – al tijdens het sollicitatiegesprek had ik het gevoel dat ik in goede handen was en vanaf het begin in het bedrijf geïntegreerd was. We werken in een zeer vertrouwde, aangename omgeving. Bovendien is het werk tot op de dag van vandaag boeiend gebleven; zelfs na meer dan tien jaar zijn er nog steeds projecten en werven die ik nog niet op deze manier heb gezien of beheerds. Er zijn nog steeds uitdagingen waar ik nieuwe dingen kan leren.

Is er, met al deze uitdagingen, ook een hoogtepunt van de afgelopen jaren voor je?

Vooral als jonge technieker was het voor mij erg opwindend om grotere werven en projecten te behandelen. Er is altijd ondersteuning geweest, maar het was belangrijk voor mij om vanaf het begin veel van de projecten te leren en snel op eigen benen te staan – mijn oorspronkelijke opleiding was gericht op autotechniek, wat weinig gemeen heeft met spoorwegtechniek. Dat is waarschijnlijk waarom mijn eerste ervaringen in mijn hoofd zijn blijven zitten: Ik kon al snel aan het eerste grote project beginnen, in die tijd de langste spoorwegtunnel van Oostenrijk, waarvan de uitvoering zowel technisch als wat de coördinatie met andere vakgebieden betreft een uitdaging was. Vervolgens heb ik toezicht gehouden op de renovatie van een station, die weer op een fundamenteel andere manier wordt aangepakt. Dat is de schoonheid en de specialiteit van spoorwegtechniek: bij elk project kun je veel nieuwe dingen leren.

De kunst van het bouwbedrijf is om de juiste manier te vinden om met elke individuele persoon om te gaan en hen te inspireren.

Je bent gestaag opgeklommen op de carrièreladder bij EQOS Energie: Van werfleider naar projectleider, dan naar hoofd projectbeheer en nu plaatsvervangend profit center manager. Wat denk je dat je geholpen heeft om dit te doen?

Een voordeel was zeker dat ik in deeltijd studeerde en daardoor veel dingen van theoretische aard leerde en in mij opnam. In mijn interimwerk heb ik ook veel geleerd over hoe ik met processen moet omgaan, waar ik nu ook profijt van heb. Ik wil mezelf altijd ontwikkelen en mijn vaardigheden uitbreiden. Dit heeft ertoe geleid dat ik nu een goed inzicht heb, zowel op technisch als op economisch gebied. Maar ik denk dat het nog relevanter is om een goede verstandhouding met andere mensen te hebben, want ik heb veel contact in alle functies – zowel op werven als met werknemers. Het is belangrijk om individueel op de verschillende behoeften en karakters in te spelen en iedereen op zijn eigen manier te kunnen inspireren.

Hoe is het kunnen gebeuren dat je drie jaar bij EQOS Energie bent weggegaan en daarna bij ons bent teruggekeerd?

Na mijn studies wilde ik mijn kans grijpen om nog eens op een ander werkterrein dan dat van de spoorwegtechniek actief te zijn en zo mijn horizon te verbreden. Dit heeft mij ook persoonlijk veel geholpen, aangezien ik mij op een ander werkterrein moest begeven. Al doende merkte ik waar mijn sterke punten liggen; maar ook wat ik eerder bij EQOS Energie had en nu ontbrak: we hebben een geweldige teamstructuur in onze eenheid. Iedereen komt voor elkaar op, ze helpen elkaar als iemand hulp nodig heeft.

Zoveel verantwoordelijkheid is soms zeker stressvol – hoe ga je daarmee om?

Zeker, de job is soms stressvol, maar de verantwoordelijkheid is ook altijd over meerdere schouders verdeeld. Dat is dan weer erg prettig: Er is geen exclusieve afhankelijkheid van één persoon, maar we dragen alles samen. Daarom lukt het mij ook heel goed om de stress op het werk te laten en in plaats daarvan thuis van de tijd met mijn gezin te genieten.