Interview met Marco (44), Profit Centre Manager in de BU Spoorwegtechniek
Marco wilde eigenlijk de spoorwegindustrie de rug toekeren nadat hij zijn opleiding tot elektrotechnicus van energiesystemen had afgerond. Nu heeft hij managementverantwoordelijkheid en is hij tevreden met de status quo.
Marco, je maakt nu al een aantal jaar deel uit van EQOS Energie – hoe heeft je carrière bij ons zich ontwikkeld?
Ik begon bij EQOS Energie in 2013 als werfleider. Twee jaar later werd ik gepromoveerd tot projectmanager. Ik wilde echter meer verantwoordelijkheid, dus werd ik in 2018 Deputy Profit Centre Manager. Toen mijn toenmalige baas met pensioen ging, nam ik in 2019 het volledige Profit Centre Management over. In het algemeen is er de afgelopen twaalf jaar veel voor mij veranderd: In het allereerste begin werkte ik naast de bouwplaatsen op onze voormalige locatie in Neurenberg, die vanwege een groot project werd verplaatst naar Erfurt, en de afgelopen tien jaar heb ik heen en weer gesprongen tussen Erfurt, Berlijn en het thuiskantoor.
Het zijn toch niet alleen jullie locaties en functietitels die zijn veranderd, maar ook jullie verantwoordelijkheidsgebieden, toch?
Absoluut. Als werfleider zorgde ik voor allerlei zaken op de bouwplaats: het organiseren en instrueren van onze installateurs en onderaannemers, inmeten, factureren en dat soort dingen. In het projectmanagement lag de nadruk toen meer op de cijfers – ik deed aan kostenbeheersing, zorgde voor de contractuele details en hielp bij het berekenen van offertes. En vandaag de dag, hoewel ik nog steeds een paar projecten ernaast doe, houd ik me vooral bezig met zaken als opleiding van werknemers, werving, veiligheid op het werk, aanbestedingsaudits, klantenservice en nog veel meer. Vroeger was ik alleen verantwoordelijk voor mezelf, maar nu ben ik ook verantwoordelijk voor het werk van anderen en alles wat er nog meer bij komt kijken.
Is er iets dat je mist van je vorige banen? En omgekeerd, iets dat je niet zou willen missen van je huidige functie?
Ik mis de nabijheid van de bouwplaats die ik vroeger had. Ik probeer nog steeds veel buiten te zijn en dicht bij de monteurs, maar qua tijd is het niet altijd even gemakkelijk. Maar ik zou het zelfstandig werken niet meer willen missen: Ik vind het leuk om verantwoordelijk te zijn voor de medewerkers, beslissingen te nemen en te organiseren. In mijn huidige functie kan ik me nog steeds blijven ontwikkelen omdat je elke dag voor nieuwe uitdagingen staat waar je mee om moet gaan. En als ik vastloop, zoek ik hulp. Vragen en doorbijten, het werkt niet anders. Je kop in het zand steken is geen optie.
Het onderwerp werknemers ligt je blijkbaar na aan het hart?
Het managen van werknemers is het meest inspannende en tegelijkertijd het leukste deel van mijn baan (lacht). Iedereen is anders en je moet iedereen anders benaderen. Ik wil iedereen gelijk behandelen en om dat te doen moet ik weten hoe ik de verschillende karakters moet bereiken. Elke persoon reageert anders en dat is waarschijnlijk het moeilijkste deel: het vereist dat ik me volledig en gelijkwaardig met alle verschillende personages engageer. Maar dat is ook het leukste deel, want je moet de meeste tijd nemen voor je collega’s.
“Er is geen gestandaardiseerde aanpak in de omgang met mensen.”
Je bent EQOS trouw gebleven, zelfs in moeilijke tijden. Hoe komt dat?
Kort nadat ik was aangenomen, dreigde Alpine insolvent te worden voordat ons onderdeel werd verkocht en geherstructureerd als EQOS. Maar hoe donker de tijden toen ook waren, ik heb me nooit zorgen hoeven maken over mijn baan. Ondanks de moeilijke situatie had ik nooit het gevoel dat alles naar de knoppen ging. Natuurlijk waren er doemdenkers, maar over het algemeen waren de mensen altijd positief over de toekomst en ik werd altijd aangemoedigd dat de dingen door zouden gaan. En als we vandaag om ons heen kijken, hebben we gelijk gekregen. EQOS doet het uitstekend.
Dus na al die tijd voel je je nog steeds thuis bij ons?
Ik vind het bedrijf geweldig en ik werk hier met veel plezier. Ik voel me op mijn gemak, dat heb ik altijd gedaan; zelfs toen Alpine failliet ging, ben ik gebleven en heb ik me overal bij aangesloten. Waarom? Omdat het bedrijf veel voor ons en onze afdeling doet. We zijn een kleine, persoonlijke afdeling in een groot bedrijf en dat is geweldig. We genieten van de zekerheid van de omvang van EQOS en de hechte sfeer van een klein bedrijf. Daar hecht ik ook veel waarde aan!
Want niet alles was altijd rozengeur en maneschijn en je hebt veel meegemaakt: Kijk je met bijzondere liefde terug op een succes of hoogtepunt van de afgelopen jaren?
Door onze geschiedenis hadden we natuurlijk soms grote problemen op de markt. Dit kwam ook tot uiting in ons klantenbestand, dat we na verloop van tijd weer moesten opbouwen. Gedurende een jaar of twee hebben we veel gereisd om onze reputatie bij algemene aannemers weer op te bouwen. Vandaag kan ik zeggen dat we erin geslaagd zijn om ons klantenbestand weer op te bouwen. De algemene aannemers willen met ons werken en het is nog beter als het klantenbestand waaraan we hard hebben gewerkt om het weer op te bouwen, blijft groeien.
Tot slot, is er iets dat je graag zou willen zien in de toekomst van je afdeling?
Heel eenvoudig: de langverwachte groei van het aantal medewerkers op mijn afdeling. We hebben genoeg te doen en zijn heel goed geïntegreerd in EQOS, maar we moeten nadenken over welke projecten we op ons kunnen nemen en in welke mate. Het zou geweldig zijn om nieuwe collega’s te verwelkomen die zo’n selectie overbodig maken.